کد مطلب:8884 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

به دليل عدم آگاهي از مسايل شرعي و نيز بي سوادي و حضور در خانواده و اجتماعي كه پايبند به مسايل شرعي و ديني نبوده اند، مقدار زيادي نماز و روزة قضا بر عهده ام هست و اين امر مرا سخت مشغول كرده و موجب شده است كه از زندگي نااميد شود. لطفاًراهنمايي ام كنيد.

نامة شما روي اين مسئله متمركز شده است كه انجام ندادن و يا ناقص انجام دادن عبادت هايي كه بر عهده ام بوده، فكر و روح مرا خراب كرده است و با اين مشكل چه بايد بكنم؟

خداوند متعال در قرآن كريم نويد و مژدة بزرگي به افرادي كه در انجام گناه دچار زياده روي شده اند، داده است و آن ها را به سوي خود خوانده و به رحمت خود اميدوار كرده است:

بگو: اي بندگان من كه بر زيان خويش اسراف كرده ايد! از رحمت خدا مأيوس نشويد، زيرا خدا همة گناهان را مي آمرزد. اوست آمرزنده و مهربان.[1]

از يأس و نا اميدي نبايد هيولايي بسازيد كه روح و روانتان را به تسخير در آورده و شما را ناراحت و مشغول كند. هيچ گناهي بالاتر از يأس و نااميدي نيست. قرآن مي فرمايد: ... از رحمت خدا مأيوس نشويد، زيرا تنها كافران از رحمت خدا مأيوس مي شوند.[2]

بهتر است جامة يأس ازتن بيرون كنيد و از اين ديو بد سيرت فاصله بگيريد و سپس فرصت جبران عمل پيدا كنيد.

نماز و روزه دو ركن بسيار مهم دين مقدس اسلامند. نماز ستون دين[3] و روزه سپر آتش است.[4]

اما اگر شخصي نتوانست آن عبادت ها را انجام دهد، خداوند به او فرصت جبران را داده است و حتي اگر نتواند نماز يا روزة خود را در دنيا به جا آورد، ورثة او مي توانند بعد از مرگش نايب و اجيرگرفته، تا از براي او نماز و روزه و نيز ساير عباداتي را كه برايش واجب شده است، به جا آورد.

البته از همان موقع كه نماز خوانده ايد، حساب كنيد، نمي دانيد باطل است يا درست، بنا را بر درستي بگذاريد. اكنون دو سال است كه در مسير حق قدم گذاشته ايد. بازگشت به سوي حق توبه اي مورد قبول درگاه خداوند است. نگذاريد وسوسه هاي شيطاني شما را از ادامة راه باز دارد و اضطراب و نوميدي را برايتان به ارمغان آورد.

داستان حرّبن يزيد رياحي در صحنه هاي عبرت انگيز كربلا كه موفق به توبه شد، جالب و عجيب به نظر مي رسد.

اكنون وظيفه چيست؟

بحث بر سر نماز و روزه است. به اعتقاد خودتان روزه ها را از دوم راهنمايي گرفته ايد. پس يه آن چه كه شك داريد و مربوط به قبل از دوم راهنمايي است، ملتزم شويد كه در فرصت هاي مناسب و خصوصاً در ايامي كه روزهاي سال كوتاه و هواخنك است، به تدريج آن ها را قضا كنيد. در مواردي كه شك داريد، اعتنا نكنيد و به فتواي آيت الله صانعي عمل كنيد و از سيزده سالگي حساب كنيد.

متذكر شده ايد كه نمازها را از هيجده سالگي خوانده ايد. پس نُه سال نماز به عهدة شما است (به جز نمازهايي كه در مسجد و شبها خوانده ايد) كه آن ها را نيز در طول شبانه روز هر وقت حال وحوصله داشتيد، انجام دهيد و نيازي نيست خود را به زحمت اندازيد. مثلاً باز نماز صبح يك نماز صبح ديگر و با نماز ظهر و عصر، نماز ظهر و عصر و همين طور رفتار كنيد. هر وقت خسته شديد، آن را رها كرده، و در فرصت هاي ديگر انجام دهيد.

و اما در مورد عمل استمنا، تا يقين به خروج مني نداشته ايد، غسل برايتان واجب نمي شود. پس نماز و روزه هايتان صحيح است و اگر شك داريد، به آن اعتنانكنيد.ملاك يقين است.

خدا را شاكر باشيد كه به شما فرصت جبران داده و از خواب غفلت بيدار شده ايد. اضطراب شما كاملاً بي جا و بي مورد است. خداوند رحمن و رحيم است. ترس و نااميدي گناه بزرگي است....



[1] زمر (39) آية 53.

[2] يوسف (12) آيه 87.

[3] صادق احسان بخش ، آثار الصادقين، ج 11، ص 86.

[4] همان، ص290.